woensdag 12 oktober 2011

Op uitstap naar het Tivoli Park te Mechelen.


Op een mooie herfstdag brengt de schoolbus onze Nijntjes naar het Tivoli Park.
Gordeltjes om ... Oké, Peter, we zijn klaar! Vertrekken maar !

Peter, onze buschauffeur van dienst!













Samen stappen we door het bos op zoek naar onze gids Marina.





Marina verteld ons dat de kabouters op vakantie zijn ... maar de diertjes hebben honger !
Ze vraagt of onze Nijntjes de kaboutertjes willen helpen. En of, we dat willen !!
We worden omgetoverd tot echte kabouters : met een kaboutermuts, een emmertje of een kruiwagen. En dan op weg ...







We gaan op zoek naar de hongerige dieren.
Wat eten ze zoal graag ? Wat is dat nu? Dat lijkt wel cornflakes!


 De schaapjes zijn nog wat schuw en willen niet naar ons toekomen. We droppen  hun eten dan maar in de voederbakken. Straks komen ze vast en zeker is proeven.





Volgens Marina wonen er ook egeltjes in dit bos. We helpen hen alvast om voor hun een huisje te maken. We verzamelen takjes en blaadjes en maken er een heus nestje van . 





Laat de egeltjes nu maar komen .... hun huisje is klaar !

We zetten onze voedertocht verder en komen langs de eenden. Wat hebben die een honger zeg !


We gaan nog een kijkje nemen bij de pauwen en de kippen.


Maar ... wie woont daar hoog in de boom? Het is Kadodder! Het nieuwe gezicht van het Tivoli Park.
Wat kan die mooi zingen !




Van al dat wandelen hebben we een reuzehonger gekregen.
Smakelijk eten allemaal!




Witje het konijn komt even kijken of al onze bokes wel op zijn. Wat is ie zacht en lief !



Dan nog even spelen in de grote speeltuin. We klimmen op de piratenmast, we glijden van de glijbaan, we gaan op de schommel, en zo veel meer !








Maar ... zoals het gezegde luidt : aan alle mooie liedjes komt een einde.
Moe maar tevreden nemen we plaats op de bus die ons terug naar onze school brengt.
Alhoewel moe ?! Sommige Nijntjes zien het slaapmannetje nog niet verschijnen ... maar naarmate de busrit vordert wordt het stiller en stiller en stiller  ... .

 (Mijn dank aan de ouders en grootouders die meegingen ter begeleiding. Als ook dank aan de mama van Fatima voor het nemen van de mooie foto's!)



















Geen opmerkingen:

Een reactie posten